თავი 3

წმინდა ნიკოლოზის პალესტინაში მოგზაურობა ქარიშხლის სასწაულებრივი დაცხრობა, მიცვალებულის მკვდრეთით აღდგენა, სამშობლოში დაბრუნება

პალესტინიდან ეპისკოპოსი ბიძის დაბრუნების მერე წმინდა ნიკოლოზმა თვითონაც მოისურვა ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს ფერხთა მიერ ნაკურთხი წმინდა მიწის მოლოცვა. პალესტინისკენ მიმავალ ხომალდზე, წმინდა ნიკოლოზმა წინასწარმეტყველებისა და სასწაულთმოქმედების ნიჭი გამოამჟღავნა. ეგვიპტესთან მიახლოებისას წინასწარ განჭვრიტა და მეზღვაურებს ქარიშხლის მოახლოება აუწყა: მან იხილა კიდეც, თუ როგორ ავიდა ხომალდზე ბოროტი სული და როგორ ცდილობდა მის ჩაძირვას. მართლაც, ზეცა უეცრად ღრუბლებით დაიფარა, მძვინვარე ქარმა დაჰბერა და ხომალდი ნაფოტივით აათამაშა. მეზღვაურები შეძრწუნდნენ. გადარჩენის ერთადერთ იმედად წმინდა ნიკოლოზის დახმარება დასახეს და შეწევნას ევედრნენ, - წმინდაო მამაო, თუ შენ არ შეგვეწევი უფლისადმი ლოცვით, ყველანი ზღვის უფსკრულში დავინთქმებითო. წმინდა ნიკოლოზმაც მუხლი მოიყარა და მხურვალე ლოცვით მიმართა უფალს. მართლის ლოცვა მაშინვე შესმენილ იქმნა. ზღვის ღელვა შეწყდა, სიმშვიდე ჩამოვარდა; ამასთან, მეზღვაურთა მწუხარება და სასოწარკვეთა მოულოდნელმა სიხარულმა შეცვალა - მადლობდნენ უფალს და მის წმინდანს სასწაულებრივად გადარჩენისთვის.
ამის შემდეგ წმინდა ნიკოლოზმა სხვა სასწაულიც მოახდინა. ერთ-ერთი მეზღვაური, საქმის გამო, ხომალდის ანძის წვერზე მოექცა, ჩამოსვლისას ფეხი დაუცდა, გემბანზე დაეცა და სასიკვდინედ დაიმსხვრა. მეზღვაურების სიხარული კვლავ მწუხარებით შეიცვალა. მაგრამ უფლის სათნო მართლის ლოცვამ კვლავ განაქარვა მათი მწუხარება. ვიდრე მეზღვაურები თხოვდნენ, თვითონვე შესთხოვა უფალს და მანაც ადრინდელივით მსწრაფლ შეისმინა მისი ვედრება. გარდაცვლილი ახალგაზრდა ყველას თვალწინ გაცოცხლდა და წამოდგა, თითქოს ღრმა ძილიდან გამოერკვიაო. ამ სასწაულის მხილველი მეზღვაურები უფრო მეტი პატივისცემით განეწყვნენ საკვირველი თანამგზავრის მიმართ.

ღვთის წმინდანის ლოცვით დაცულმა ხომალდმა მშვიდობიანად ჩაუშვა ღუზა ეგვიპტის დიდ სავაჭრო ქალაქ ალექსანდრიაში.
ვიდრე მეზღვაურები სურსათს იმარაგებდნენ, წმინდა ნიკოლოზმა ადგილობრივ მცხოვრებთა სნეულებათა კურნებაზე იზრუნა: ზოგი უკურნებელი ავადმყოფობისაგან განკურნა, სხვებისაგან მათი მტანჯველი არაწმინდა სული განდევნა, ზოგიერთი ანუგეშა სულიერი მწუხარებისას.

ალექსანდრიიდან ხომალდმა მშვიდობით მიაღწია წმინდა მიწამდე. წმინდა მომლოცველი, პირველ ყოვლისა, იერუსალიმისკენ გაემართა, სადაც ქრისტემ ჩვენი გამოხსნის საიდუმლოება აღასრულა და თაყვანი სცა აქაურ წმინდა ადგილებს, კაცთა მოდგმის ღვთაებრივი მხსნელის ფერხთა მიერ განწმენდილს.
უნუგეშო გრძნობას აღძრავდა ქრისტიანებში მაშინდელი წმინდა ქალაქი, რომელიც წარმართებით იყო დასახლებული და უფრო ცნობილი იყო ელია კაპიტოლინის სახელით. ქრისტეს ამაღლების შემდეგ ორჯერ დანგრეული ბიბლიური იერუსალიმი, თავდაპირველად ტიტეს მიერ, ხოლო შემდეგ ანდრიანესგან, მეორედ აღდგენისას ძველი ადგილიდან გადანაცვლებული, ქრისტიანული მზერისთვის წარმართული იერით იყო დაფარული. მეორე ტაძრის ადგილას სადაც ხშირად ქადაგებდა იესო, იუპიტერის ტაძარი იდგა. ღვთიური სისხლით მეწამულქმნილი გოლგოთა, რომელიც უკვე ქალაქის შემადგენლობაში იყო შესული, შებილწულ იქმნა ვენერას კერპის აღმართვით. უფლის საფლავი კი, მიწაყრილი და ქვით ამოვსებული, იუპიტერის საძირკვლად ექციათ. ქალაქის მეორედ დანგრევა-აღდგენას მხოლოდ სიონის მთაზე აღმართული მცირე ეკლესია და რამდენიმე სახლი გადაურჩა. ეს ეკლესია იმ სახლის ტრაპეზზე იყო აგებული, სადაც უფალმა ჩვენმა ზიარების საიდუმლო დააწესა, ხოლო შემდეგ კი მოციქულებმა 50-ე დღეს სული წმინდა მიიღეს. მხოლოდ ამ მოციქულთა სახელობის ეკლესიას, თავისი უძველესი სიწმინდეებით, შეეძლო მიეღო ღვთისმოსავი ხუცესი. შემორჩენილია გადმოცემა: ღამით წმინდა ნიკოლოზმა ტაძარში უფლისადმი ლოცვა მოისურვა. ის ამ დროს დაკეტილი იყო. უეცრად ეკლესიის კარები თავისით გაიღო ღვთის კაცის წინაშე, რომელსაც საშუალება მიეცა შესულიყო და აღესრულებინა თავისი სულის ღვთისმოსავი სურვილი.

უფლის ღვთიური კაცთმოყვარებისადმი სიყვარულით ანთებულმა წმინდა ნიკოლოზმა პალესტინაში დარჩენა მოისურვა, რათა კაცთაგან განშორებულს დაფარულად ემოღვაწა ზეციური მამის წინაშე. მაგრამ უფალს სათნო უჩნდა, რათა სარწმუნოების ამგვარი ლამპარი, წმინდა ნიკოლოზი, უდაბნოში არ ყოფილიყო დამარხული, არამედ განებრწყინებინა ლუკიის ქვეყანა. საღვთო სურვილით აღძრულმა ღვთისმოსავმა ხუცესმა გადაწყვიტა, სამშობლოში დაბრუნებულიყო, რისთვისაც მეზღვაურებს მოელაპარაკა. მაგრამ, ნაოსნობისას, ღვთის კაცმა გამოსცადა ადამიანური სივერაგე და ეძლია მისთვის, ისე როგორც მის სახელშივე იყო ნაწინასწარმეტყველები. ბოროტმა მეზღვაურებმა ნაცვლად იმისა, რომ შეთანხმებისამებრ წმინდა ნიკოლოზი ლუკიაში წაეყვანათ, ზურგის ქარით ისარგებლეს და სრულიად სხვა მხარეს გასცურეს. მეზღვაურთა მზაკვრული ჩანაფიქრით შეწუხებული ღვთის კაცი მეზღვაურებს ფეხებში ჩაუვარდა და ლუკიაში წაყვანას ევედრებოდა. მაგრამ გულქვა მეზღვაურებმა ყური არ ათხოვეს და ვერ მიხვდნენ, თუ როგორი რისხვა დაატყდებოდათ თავს ღვთის კაცისადმი უდიერებით. მაშინ წმინდა ნიკოლოზმა უფალს მიმართა და შეწევნა სთხოვა, რომელიც მალევე შესმენილ იქმნა. უეცრად ამოვარდა გრიგალი, ხომალდს გეზი უცვალა და ლუკიის ნაპირებისკენ გააქანა. თავისი ნების უნებურად ლუკიას რომ მიადგნენ, მეზღვაურებს შეეშინდათ, ჩვენი აუგი საქციელის გამო არ დაგვსაჯონო. მაგრამ მათგან განაწყენებულ უბოროტო მგზავრს საყვედურიც კი არ დასცდენია, პირიქით, აკურთხა ისინი და შინ მშვიდობიანად გაუშვა.

ღვთის კაცს სურდა, ამქვეყნიურ ამაოებას გასცლოდა და სამშობლოში დაბრუნებულმა მშობლიური ქალაქის ნაცვლად ეპისკოპოსი ბიძის მიერ დაარსებულ სიონის სავანეს მიაშურა. ძმებმა დიდი სიხარულით მიიღეს, ვითარცა ღვთის ანგელოზი, მათდა დასამოძღვრად და თავისი სათნოებებით ღვთისმოსავ ცხოვრებაში სახელმძღვანელოდ წარმოგზავნილი. წმინდა ნიკოლოზი ფიქრობდა, რომ სამუდამოდ დარჩებოდა ამ მყუდრო განმარტოებულ კელიაში.

გაგრძელება იხილეთ შემდეგ გვერდზე


წმინდა ნიკოლოზთან დაკავშირებით ასევე შეგიძლიათ წაიკითხოთ სხვა სტატიები - გადადით ლინკზე

<

12345678910

>