როგორი იყო მარიამ ქუთელია - აი, რამდენიმე პოსტი მისი ფეისბუქიდან:
"- მე ერთი პლანეტა მეგულება, სადაც წითური კაცი ცხოვრობს. მას არასოდეს უყნოსია ყვავილის სურნელება
, არასოდეს შეუხედავს ვარსკვლავებისათვის, არასოდეს ყვარებია ვინმე და რიცხვების შეკრება-გამოკლების მეტი არაფერი გაუკეთებია. მთელი დღე შენსავით ერთსა და იმავეს იმეორებს: საქმის კაცი ვარ, სერიოზული კაცი ვარო, და ამპარტავნად იბღინძება. მაგრამ იგი კაცი ხომ არ არის. იგი სოკოა!
- რა არის?
- სოკო! "
ასე თქვა პატარა უფლისწულმა
ძალიან ბევრი ადამიანი მიყვარს! ძალიან! ისე რა, სხვათაშორის კი არა, ძალიან მიყვარს! ძალიან... აღარ მეტევით გულში. აურაკარგია!
მაისი- ჩემი გვირილების თვე...
გვირილა...ყვირილი მზის!
ჩემი შემოდგომა - მწველად ოქროსფერი, მტკივნეულად წითელი და შვებისმომგვრელად ჩალისფერი..
ჰო, შემოდგომა ჩემია, მაგრამ მე მიყვარს გაზაფხული: ჩვენი გვირილები - მზის თოვლი და ატმის ყვავილები - რაღაც ძალიან წმინდა...
ეს დღე დილიდან თავს იკავებდა
ამინდი ჰგავდა დახურულ კოლოფს,
ეს დღე დილიდან თავს იკავებდა,
სასოწარკვეთით ატირდა ბოლოს...
იმ დღესაც ასე იყო - იმ საბედისწერო დღეს - 13 ივნისს...
