ღირსი ნილოს მმარხველი (სინელი) წმიდა იოანე ოქროპირის მოწაფე იყო, იგი კონსტანტინეპოლში ცხოვრობდა მე-5 საუკუნეში. მან მშვენიერი განათლება მიიღო, რის შემდეგაც, ჯერ ისევ ახალგაზრდა, დედაქალაქის პრეფექტის მნიშვნელოვან თანამდებობაზე გაამწესეს. ამ დროისათვის ნილოსი უკვე დაქორწინებული იყო და ორი შვილი ჰყავდა. მეუღლეებს, რომელთა ცხოვრებასა და მისწრაფებებზეც უზარმაზარ გავლენას ახდენდა ნეტარი იოანე ოქროპირი, სულს უმძიმებდა სამეფო კარის ბრწყინვალე ყოფა. მათ გადაწყვიტეს გაყრილიყვნენ და მონაზვნურ ღვაწლს შედგომოდნენ. ნილოსის მეუღლემ ასულთან ერთად ეგვიპტის ერთ-ერთ დედათა მონასტერს მიაშურა, თავად ნილოსი კი ძესთან, თეოდულესთან, ერთად სინას მთაზე, საკუთარი ხელით გამოკვეთილ მღვიმეში დამკვიდრდა.

ღირსი მამა ორმოცი წელი ცხოვრობდა ამ გამოქვაბულში. მარხვით, ლოცვითა და შრომით მან სრულყოფილების მაღალ საფეხურს მიაღწია. წმიდანთან სიარული იწყეს ყველა ხარისხისა და ფენის ადამიანებმა – იმპერატორით დაწყებული მიწის მუშაკით დამთავრებული, რომლებიც მოუკლებლად ღებულობდნენ მისგან ნუგეშინისცემასა და სულიერ რჩევა-დარიგებებს. განმარტოებაში ღირსი ნილოსი ბევრს წერდა. ჩვენამდე მოაღწია მისმა ეპისტოლეებმა, მათ შორის, რისხვით სავსე მამხილებელმა წერილებმა, მიმართულმა იმპერატორ არკადისადმი, რომელმაც იოანე ოქროპირი განდევნა. ფართოდაა ცნობილი იოანე ოქროპირის ამ ღირსეული მოწაფის ასკეტური თხზულებები.

უდაბნოში ღირსმა ნილოსმა მრავალი განსაცდელი დაითმინა. ღირსმა მამამ ვაჟიშვილს მიაკვლია ემესის ეპისკოპოსთან, რომელსაც იგი ბარბაროსთაგან გამოესყიდა. ამავე მღვდელმთავარმა მამა-შვილი სამღვდელო ხარისხში აკურთხა. ხელდასხმის შემდეგ მეუდაბნოეები სინას მთას დაუბრუნდნენ და ღირსი ნილოსის აღსასრულამდე (+430 ან 450) ერთად მოღვაწეობდნენ.
ღირსი ნილოსის ხსენება 12 (25) ნოემბერსაა.



წმინდა ნილოს სინელის სიტყვა ხორციელი სათნოებების შესახებ

მოციქული ბრძანებს: ქრისტესთა მათ ხორცნი თვისნი ჯუარს-აცუნეს ვნებითურთ და გულის თქუმით (გალ. 5,24). რას გვიქადაგებს მოციქული ამ სიტყვებით? იგი გვიქადაგებს, ძმანო, განსაკუთრებით ბერებს, რომ ვნებებისაგან განვიძარცვოთ, ანუ, იმისათვის, რომ მივაღწიოთ ზნეობრივ სრულქმნილებას, საკუთარ თავს უნდა ვებრძოლოთ და ვძლიოთ მას. როგორ მივაღწიოთ ამას?

წმინდა ნილოს სინელი ამბობს: "სათნოებანი, წამყვანი ადამიანისა უვნებელობისაკენ, შემდეგია: თავშეკავება, მარხვა, ლოცვა, წყურვი-ლი, მღვიძარება, ღამისთევა, ხშირი მუხლმოყრა, განშორება ყოველგვარი ფუფუნებისაგან, საჭმლის მიღების დროს ზომიერება, მხოლოდ წყლის მიღება, უპოვარება, უანგარობა, მორჩილება, შრომისმოყვარეობა, მდუმარება, ხელსაქმობა, ხორცთან ბრძოლა და თავის იმისაგან განშორება, რაც ხიბლავს მას და ყოველივე ამას უნდა დავუმატოთ განსაკუთრებული მორჩილება და მადლიერება ღვთისადმი".

აი, სათნოებანი, რომელიც მიგვითითა წმინდა ნილოს სინელმა და რითაც უვნებელობას მივაღწევთ, განსაკუთრებით კი ბერები. რა შეიძლება, დავამატოთ ამას? ჩვენი აზრით, ამას უნდა დაემატოს გამუდმებული ბრძოლა ბოროტ ძალებთან, ჩვენ უნდა გავიმარჯვოთ ეშმაკზე, მივეჩვიოთ შრომისმოყვარეობას და გამუდმებით ვიღვაწოთ სულის ხსნისათვის. პიმენი დიდი ამბობს: როგორც მდუღარე ქვაბთან მიკარებას ვერ ბედავს ბუზი, ან სხვა რომელიმე მწერი, ასევე ვერ ბედავს კაცობრიობის მტერი ეშმაკი ისეთ სათნოდმოღვაწე ბერთან მიახლოებას, ვინც გამუდმებით იღვწის სულისათვის; ხოლო ზარმაცსა და დაუდევარს ყოველგვარი გარჯის გარეშე იმორჩილებს".

მაშ, გახსოვდეთ, ბერებო, რომ შრომით, ლოცვით, უფლის მიმართ მადლიერებით, უფალზე ფიქრითა და მორჩილებით, ხორცთან გამუდმებული ბრძოლით, განსაკუთრებული ღვთისმოშიშებით ებრძოლეთ ეშმაკს და თქვენ შეუერთდებით ქრისტეს მოწამეებს, რომელთაც ტანჯვა-წამებითა და ხორცის შეჭირვებით დაიმკვიდრეს უფლის სასუფეველი. ამინ.


"სვინაქსარი". ტომი II.