ეთელბერტი გახლდათ ბრიტანეთში ერთ-ერთი ანგლოსაქსური სამეფოს, კენტის მეფე VI საუკუნეში. მან თავის ცოლს, ფრანკთა მეფის ასულს, ბერტას, უფლება მისცა, თაყვანი ეცა ჭეშმარიტი ღმერთისთვის ქრისტიანულ ტაძარში. რომის მაშინდელმა პაპმა, გრიგოლმა ამ ხელსაყრელი გარემოების გამოყენება გადაწყვიტა და საქადაგებლად ინგლისში გაგზავნა ორმოცი ბენედიქტელი მონაზონი, რომელთაც წინამძღვრობდა მონაზონი ავგუსტინე. პაპმა მას გაატანა წერილი ფრანკთა მეფეებთან, რომელთაც სთხოვდა, დახმარებოდნენ რომიდან ინგლისში მიმავალთ და გაეყოლებინათ თარჯიმნები. საფრანგეთში ჩასულმა მქადაგებლებმა ჯერ დაბრუნება გადაწყვიტეს, რადგან სირთულეებისა და საფრთხის შეეშინდათ, მაგრამ პაპის შეგონებებით გულმოცემულებმა გზა განაგრძეს.

597 წელს რომაელი მქადაგებლები ინგლისს მიადგნენ. კენტის მეფემ მათ ნება დართო, ეცხოვრათ ნაპირთან ახლოს, კუნძულზე, და მოსათათბირებლად დღე დაუნიშნა; ოღონდ თავის სასახლეში მათი მიღება ვერ გაბედა, რადგან ცრურწმენის გამო მათი "ჯადოქრობისა" შეეშინდა და თავად გაემართა კუნძულზე, სადაც შეხვედრა ღია ცის ქვეშ უნდა გამართულიყო. მქადაგებლები საზეიმოდ შეეგებნენ. მსვლელობას წინ ვერცხლის დიდი ჯვარი და მაცხოვრის ხატი მიუძღოდა. შეხვედრის შემდეგ მათ გაქრისტიანებისკენ მოუწოდეს მეფეს და სანაცვლოდ ზეციური სასუფეველი და მარადიული ცხოვრება აღუთქვეს.

ეთელბერტმა მოუსმინა მათ და უპასუხა: "თქვენი სიტყვები და აღთქმანი კარგია, მაგრამ ჩემთვის სრულიად ახალია. მე ვერ შევძლებ, დაუყოვნებლივ მივატოვო ტრადიციები და რწმენა, რომელიც ჩემთვის და ჩემი ქვეშევრდომებისთვისაც ძვირფასია. მაგრამ მჯერა, თქვენ აქ კეთილი განზრახვით ხართ მოსულები და მსურს, თავი კარგად იგრძნოთ. მე ყოველივე აუცილებლით მოგამარაგებთ, უფლებას მოგცემთ, მონათლოთ ყველა, ვინც თქვენს რწმენას შეიწყნარებს".

მქადაგებლები დასახლდნენ ქალაქ კენტერბერში და მალე ღირსეული ცხოვრებით საერთო პატივისცემა დაიმსახურეს. გადმოცემის თანახმად, ისინი აღასრულებდნენ სასწაულებს და ლოცვით კურნავდნენ სნეულებს. ხალხი მოდიოდა მათი ქადაგებების მოსასმენად. ერთ დღეს ავგუსტინემ ათი ათასამდე ადამიანი მონათლა ძველ, ნახევრად დანგრეულ ქრისტიანულ ტაძარში. მალე ნათელ-იღო მეფე ეთელბერტმაც. მან საჯაროდ გამოაცხადა თავი ქრისტიანად, თანაც დასძინა, რომ ქვეშევრდომები ვალდებულნი არ არიან, მიჰბაძონ მას - ყველას თავისუფლად შეუძლია აღიაროს ახალი ან ძველი სარწმუნოება. მეფემ მქადაგებლებს უბოძა მიწები. ავგუსტინემ პაპს შეატყობინა მიღწეული წარმარტებების შესახებ და თანაშემწეთა გამოგზავნა სთხოვა. "სამკალი ბევრია, მომკელი ცოტა", - სწერდა იგი.

გრიგოლი ძალიან გაახარა საქმის წარმატებამ, ავგუსტინეს გაუგზავნა ომოფორი, როგორც არქიეპისკოპოსის ხარისხის ნიშანი, საეკლესიო ჭურჭელი, საღვთისმსახურო წიგნები და რამდენიმე თანაშემწე. თან აახლა საპასუხო წერილი, სადაც ავგუსტინეს აფრთხილებდა - წარმატებით არ ეამაყა, მხოლოდ ღმერთისთვის აღევლინა ქება-დიდება; გამოეჩინა ქრისტიანული მიმტევებლობა ახალმოქცეულებისადმი და უდიდესი სიფრთხილით მოჰკიდებოდა ქვეყნის ძველ ტრადიციებს; აუკრძალა, რომის სახელით დაერღვია ის ადგილობრივი წეს-ჩვეულებანი, რომელთა შენარჩუნება შეიძლებოდა რწმენისთვის ზიანის მიუყენებლად.

ამის შემდეგ, მეფე ეთელბერტმა ბრძანა აღემართათ წმინდა პეტრესა და პავლეს სახელობის ტაძარი და უზრუნველეყოთ იგი მრავალფეროვანი შემოწირულობებითა და საჩუქრებით. ამ ტაძარში დაკრძალეს კიდეც მონარქი, როდესაც გარდაიცვალა 616 წლის 24 თებერვალს.

ხატის წყარო