წმინდა გრიგოლი დაიბადა 1717 წელს კაზაკთა ოფიცრის ოჯახში. კიევის სასულიერო აკადემიის დამთავრების შემდეგ ბერად შედგა კიევის მღვიმევის (კიევ-პეჩორის) ლავრაში. 1751 წელს მან ღვთისმეტყველების პროფესორის წოდება მიიღო და ერთი წლის შემდეგ აკადემიის რექტორი გახდა. შემდეგ ბრატსკის მონასტრის არქიმანდრიტად დაადგინეს. 1755 წელს კი ის მოგილევოს ეპისკოპოსად აკურთხეს, რომლის იურისდიქციაში შედიოდა ბელორუსია, რომელიც იმ დროს პოლონეთს ეკუთვნოდა და მართლმადიდებლებზე ლათინების მხრიდან დიდი ზეწოლა იყო. მან პირველ რიგში სასულიერო პირების განათლებაზე იზრუნა, მათთვის სასწავლებელი შექმნა, რომელიც მალე სემინარიად გადაიქცა და თავისი სტამბა გაიჩინა. ესწრებოდა ეკატერინე მეორის კორონაციას და მას პოლონეთის სამეფოში მცხოვრები მართლმადიდებლების დაცვა სთხოვა. მისი მისია წარმატებით დასრულდა: ის რუსული ჯარით ჩავიდა პოლონეთში და მეფეს წარუდგინა მემორანდუმი მართლმადიდებლების მდგომარეობაზე პოლონეთსა და ლიტვაში. მან რუსული ჯარის დახმარებით კათოლიკე ეპისკოპოსები ჩამოიშორა და მათ ადგილას მართლმადიდებელი ეპისკოპოსები დაადგინა. მაგრამ პოლონელთა წინააღმდეგობის გამო ის იძულებული გახდა პოლონეთში დაბრუნებულიყო. ბელორუსიის რუსეთთან შეერთების შემდეგღა შეძლო თავის ეპარქიაში დაბრუნება. ეპისკოპოსმა აქტიურად აღადგინა საეკლესიო ცხოვრება და ებრძოდა უსამართლობას. მისი მხურვალე ქადაგების წყალობით ორ წელიწადში 12 000 ბიზანტიური წესის კათოლიკე დაუბრუნდა მართლმადიდებლობას. მან იმას მიაღწია, რომ პოლონეთის ტერიტორიაზე დარჩენილ მართლმადიდებლებისათვის შეიქმნა სლუცკის ეპარქია. 1773 წელს ის ბელორუსიის სამი ეპარქიის მთავარეპისკოპოსი და წმინდა სინოდის წევრი გახდა. მრავალი ღვაწლის შემდეგ ის მშვიდობით აღესრულა მოგელევოში 1795 წლის 13 თებერვალს. XIX საუკუნეში ტაძარში არსებული მისი საფლავი ორჯერ გახსნეს და მისი სხეული ორ¬ჯერვე უხრწნელი იხილეს. მისი წმინდა ნაწილები დაიკარგა კომუნისტების მიერ ტაძრის დანგრევის შემდეგ.

მთავარეპისკოპოსი გრიგოლი 2000 წელს ადგილობრივ წმინდანად შერაცხა მოსკოვის საპატრიარქოს ბელორუსიის საეგზარქოსომ.

ხატის წყარო