მამა იოანიკე (კოცონისი) იხსენებს ორ მოხუც მონაზონს, ყარაყალის მონასტრის სასნეულოს მკვიდრებს, მამა ქრისანთესა და გედეონს. საოცარი მოთმინებით, მართალი იობივით დაითმენდნენ თავიანთ სნეულებას! დიდი უბრალოებით, რიგ-რიგობით ლოცულობდნენ იესოს ლოცვას. როცა ნაბიჯის ხმა შემოესმებოდათ, იტყოდნენ: - მოდი, შევწყვიტოთ, ვიღაც მოდის.

როცა სტუმარი მიდიოდა, ისინი თავიანთ სკვნილზე ლოცვას აგრძელებდნენ.

თქვა ბერმა: - როგორც განსაცდელში ჩავარდნილი ხომალდები, მუდმივად "სოს" სიგნალს გადასცემენ, ასევე ადამიანებმაც მუდმივად უნდა წარმოთქვან ლოცვა "უფალო იესო ქრისტე, შემიწყალე მე".